Ο Γιώργος Αρβανιτίδης, τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής στα πλαίσια της συζήτησης για την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ.
Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά:
Αποτύχατε ακόμα και στα εύκολα … Μετατρέψατε σε παρωδία τη συζήτηση στη Βουλή, ταλαιπωρήσατε απίστευτα εργαζόμενους και επιχειρηματίες σε Θεσσαλονίκη και Πειραιά, αποτύχατε να συνδέσετε τη νέα εποχή του ΟΛΠ με την τοπική ανάπτυξη.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Χρειάστηκε πολύς χρόνος και πολλές χαμένες ευκαιρίες, μέχρι να πειστούν οι πολίτες και το πολιτικό σύστημα ότι το μοντέλο του κράτους – επιχειρηματία εξάντλησε τις δυνατότητές του.
Και βέβαια στις περισσότερες περιπτώσεις επιλέγαμε να προχωρήσουμε σε αποκρατικοποιήσεις όταν τα πράγματα έφταναν στο απροχώρητο, παρουσιάζοντας την εξέλιξη αυτή ως ύστατη λύση και όχι ως μια στρατηγική επιλογή για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της χώρας.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δίνεται συστηματικά ένα λάθος σήμα στην κοινωνία, ότι οι αποκρατικοποιήσεις καταλήγουν πάντοτε εις βάρος του λαού.
Αν πραγματικά θέλουμε να διαλύσουμε τους μύθους που μας έφεραν εδώ, πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτή τη χώρα δύο βασικά πράγματα.
Πρώτον, πρέπει να πούμε καθαρά στους πολίτες ποιες υπηρεσίες πιστεύουμε ότι πρέπει να παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο και ποιες μπορούν να παραχωρηθούν σε ιδιώτες.
Εμείς, για παράδειγμα, πιστεύουμε ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες πρέπει να παραμείνουν υπό κρατικό έλεγχο, ενώ αντίθετα οι λιμενικές υπηρεσίες εμπορικού χαρακτήρα μπορούν να ασκούνται από ιδιώτες.
Δεύτερον, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι οι αποκρατικοποιήσεις χωρίζονται σε συμφέρουσες και μη συμφέρουσες ανάλογα με το περιεχόμενό τους και όχι ανάλογα με τις ιδεοληψίες του καθενός.
Αν δεν καταφέρουμε να συμφωνήσουμε ούτε σε αυτά τα βασικά, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βγούμε από τα μνημόνια, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξεπεράσουμε την κρίση.
Κύριε Υπουργέ,
Θέλω να σας δώσω μια εικόνα για το πώς εμείς βλέπουμε τα λιμάνια.
Κατ’ αρχάς, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, πιστεύουμε ότι η ναυτιλία αποτελεί τον βασικό πυλώνα για τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας τις επόμενες δεκαετίες.
Η συμβολή της στο ΑΕΠ και το εξωτερικό ισοζύγιο είναι ήδη πολύ σημαντική και με τις κατάλληλες παρεμβάσεις μπορεί να δώσει ώθηση και σε άλλους τομείς της οικονομίας που το έχουν πραγματικά πολύ μεγάλη ανάγκη.
Στην κατεύθυνση αυτή είναι εξαιρετικά σημαντικό να αξιοποιήσουμε τα μεγάλα λιμάνια της χώρας και κυρίως τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά που αποτελούν την αιχμή του δόρατος.
Το εμπόριο σήμερα απαιτεί υπηρεσίες μεταφορών και logistics υψηλού επιπέδου, σύγχρονες υποδομές, ολοκληρωμένα συστήματα μεταφοράς και διακίνησης.
Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να μιλάμε για σύγχρονα λιμάνια αν αυτά δεν συνδέονται με το σιδηροδρομικό δίκτυο, αν δεν τελειώσουν επιτέλους οι οδικοί άξονες της χώρας, αν δεν προσελκύσουμε δυναμικές εταιρείες που θα ανταγωνίζονται σε κάθε κλάδο λιμενικής δραστηριότητας.
Το ευρωπαϊκό λιμενικό μοντέλο εξυπηρετεί το στόχο αυτό με τον καλύτερο τρόπο, αφού εξασφαλίζει επενδύσεις και πληθώρα επενδυτών σε κάθε τομέα.
Αυτός είναι και ο λόγος που από το 2014 εκφράσαμε την αντίθεσή μας στο μοντέλο ιδιωτικοποίησης που επέλεξε ο κ. Βαρβιτσιώτης και υιοθέτησε η σημερινή Κυβέρνηση.
Είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα, ότι η επιλογή πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών του ΟΛΠ είχε τον κίνδυνο να περάσουμε από το ένα άκρο στο άλλο.
Να περάσουμε, δηλαδή, από κρατικό σε ιδιωτικό μονοπώλιο, κάτι το οποίο και έγινε.
Επειδή, όμως, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις μας αποφασίσαμε να αντιμετωπίσουμε με υπευθυνότητα μια διεθνή υποχρέωση της χώρας και να εργαστούμε ώστε η αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ να είναι όσο πιο επωφελής γίνεται για τον ελληνικό λαό.
Δυστυχώς, ο τρόπος με τον οποίο φέρατε τη σύμβαση παραχώρησης στη Βουλή, μας στερεί σε μεγάλο βαθμό αυτή τη δυνατότητα, αφού οι προτάσεις που μπορούν να γίνουν μέσα σε 48 ώρες είναι σημειακές και περιορισμένες.
Έρχομαι στην ουσία.
Αρχικά θέλω να τονίσω ότι η συνέχιση του υπάρχοντος διαγωνισμού για την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ αποτελεί επιλογή της παρούσας Κυβέρνησης αφού κανένα νομικό κείμενο, κανένα μνημόνιο – εκτός από το 3ο μνημόνιο που εσείς υπογράψατε – δεν μας δέσμευε στο μοντέλο ιδιωτικοποίησης που θα ακολουθήσουμε.
Επειδή, όμως, αυτό αποτελεί παρελθόν και σήμερα έχουμε μπροστά μας μια συγκεκριμένη συμφωνία θέλω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις για τον τρόπο με τον οποίο χειριστήκατε το θέμα.
Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι θα έπρεπε να κάνετε και δεν κάνατε.
Γνωρίζατε πολύ καλά ότι ο νόμος 3654 του 2008 επέβαλε τη διαβούλευση μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και ΟΛΠ για την αναθεώρηση της υφιστάμενης σύμβασης παραχώρησης.
Δεν το κάνατε.
Θεσπίσατε τελευταία στιγμή τη Δημόσια Αρχή Λιμένων, αντί να το κάνετε άμεσα, ώστε να γνωρίζουμε εξ αρχής ποιες αρμοδιότητες παραχωρούνται και ποιες όχι.
Ταλαιπωρήσατε απίστευτα τους εργαζόμενους και την επιχειρηματική κοινότητα της χώρας επειδή δεν καταφέρατε το αυτονόητο.
Να δημιουργήσετε, δηλαδή, ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον.
Θυμίζω, ότι ένας από τους λόγους που η προηγούμενη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ και ο τότε Υπουργός μας έλεγαν ότι επέλεξαν το συγκεκριμένο μοντέλο αποκρατικοποίησης, ήταν γιατί ο επενδυτής υποχρεώνεται να αναλάβει μαζί με την επιχείρηση και τις υποχρεώσεις για το σύνολο του προσωπικού.
Πολύ απλά, δεν μπορούσε να αγοράσει την επιχείρηση σε λειτουργία απολύοντας ταυτόχρονα τους εργαζόμενους.
Μιλάτε για ικανοποιητικό τίμημα με 368 εκατομμύρια ευρώ για το 67% των μετοχών, 350 εκατομμύρια για επενδύσεις και 410 εκατομμύρια από το 3,5% του κύκλου εργασιών.
Θυμίζω ότι η πρόσφατη συμφωνία για το λιμάνι της Λεμεσού – ένα λιμάνι πολύ μικρότερης δυναμικότητας από αυτό του Πειραιά – έφτασε τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ και μάλιστα για 25 και όχι για 36 χρόνια παραχώρησης όπως γίνεται με τον Πειραιά.
Θυμίζω, επίσης, ότι η Λεμεσός επέλεξε το ευρωπαϊκό μοντέλο αποκρατικοποίησης, αυτό που κι εμείς προτείναμε εξ αρχής.
Σημειώστε, ότι στην τελική φάση του διαγωνισμού υποβλήθηκαν έξι προσφορές για το σταθμό εμπορευματοκιβωτίων, πέντε προσφορές για το σταθμό γενικού φορτίου και τρεις προσφορές για τις λιμενικές υπηρεσίες.
Στην περίπτωση του ΟΛΠ, ο διαγωνισμός έκλεισε με μόλις ένα ενδιαφερόμενο να καταθέτει δεσμευτική προσφορά.
Έρχομαι τώρα στις επενδύσεις.
Κύριε Υπουργέ, πρέπει να μας παρουσιάσετε αναλυτικά τις επενδύσεις που θα γίνουν για να μπορούμε να κρίνουμε ποιον αφορούν κατά κύριο λόγο.
Αν ο κύριος όγκος αφορά νέες υποδομές, τότε πράγματι το δημόσιο θα έχει σημαντικό όφελος.
Αν όμως οι επενδύσεις αφορούν κατά κύριο λόγο υλικοτεχνική υποδομή, μηχανήματα και εξοπλισμό, αυτά ελάχιστη αξία θα έχουν όταν το λιμάνι επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο, αφού μετά από 36 χρόνια τόσο η αξία τους, όσο και η χρησιμότητά τους θα έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί.
Κλείνω με ένα μείζον θέμα.
Στο νομοσχέδιο αναφέρεται ότι αυτή τη στιγμή η σχέση των περιουσιακών στοιχείων του ΟΛΠ με τις δανειακές του υποχρεώσεις είναι στο 0.7.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η αξία της περιουσίας του υπερκαλύπτει τα δάνεια που έχει λάβει.
Στη σύμβαση παραχώρησης προβλέπεται ότι ο επενδυτής έχει τη δυνατότητα να παραδώσει μετά από 36 χρόνια τον ΟΛΠ στο Ελληνικό Δημόσιο με τη σχέση αυτή στο 6.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι 36 χρόνια μετά οι δανειακές υποχρεώσεις του ΟΛΠ μπορεί να ξεπερνούν ακόμα και 6 φορές το ύψος της περιουσίας του.
Με άλλα λόγια, η περιβόητη επένδυση θα γίνει με δανεικά τα οποία στο τέλος θα τα φορτωθεί ο ελληνικός λαός.
Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλεψη ώστε τον τελευταίο χρόνο της παραχώρησης, το 2052, η σχέση αυτή να επιστρέφει υποχρεωτικά στο 0.7.
Κύριε Υπουργέ,
Δυστυχώς αποτύχατε ακόμα και στα εύκολα.
Αποτύχατε να δείξετε στοιχειώδη σοβαρότητα σε μια κρίσιμη αποκρατικοποίηση.
Για πρώτη φορά, ο Δήμος Πειραιά δεν θα συμμετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΛΠ.
Τίποτα, λοιπόν, δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι ο νέος επενδυτής θα εργάζεται από κοινού με τον Δήμο, ώστε τα οφέλη για τον Πειραιά από τη νέα εποχή στην οποία μπαίνει ο ΟΛΠ να έχουν άμεσο αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία, στην τοπική οικονομία, στις τοπικές επιχειρήσεις.
Σας ευχαριστώ.