*Ομιλία στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν στην Θεσσαλονίκη, ο Όμιλος Ακτίδα, η Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης – Ε.Δ.Ε.Μ και η πρωτοβουλία ”Νέα Σοσιαλδημοκρατία” (28.01.2017)
Αγαπητοί φίλοι,
Θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για ένα θέμα το οποίο πριν δύο χρόνια μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας και δυστυχώς ακόμα και σήμερα παίρνουμε εξαιρετικά χαμηλό βαθμό στη διαχείρισή του.
Για την Ελλάδα, το καλοκαίρι του 2015 ήταν συγκλονιστικό.
Οι συμπολίτες μας που ζουν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα τεράστιο κύμα προσφύγων που έψαχναν ασφάλεια και ένα καλύτερο μέλλον σε Ευρωπαϊκό έδαφος.
Οι αριθμοί μπορεί να μην λένε πάντα την αλήθεια, στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως, το αποτύπωμά τους δείχνει με απόλυτα καθαρό τρόπο την ένταση του φαινομένου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας ασύλου των Ηνωμένων Εθνών, στην Ελλάδα το 2015 έφτασαν συνολικά 856.723 πρόσφυγες, από 41.065 που είχαμε υποδεχθεί το 2014.
Πρόκειται για μια αύξηση πάνω από 2.000% μέσα σε 1 μόλις χρόνο.
Σε απόλυτους αριθμούς μιλάμε για πάνω από 4 φορές περισσότερους πρόσφυγες από τη 2η μεγαλύτερη πύλη εισόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης – την Ιταλία – η οποία το 2015 υποδέχτηκε συνολικά 153.600 πρόσφυγες.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Κυβέρνηση θεωρεί επιτυχία ότι χρειάστηκε 2 ολόκληρα χρόνια για να καταφέρει το αυτονόητο, να βάλει δηλαδή μια στοιχειώδη τάξη στο αρχικό χάος, όπως συνηθίζει να μας λέει στη Βουλή ο κ. Μουζάλας.
Τα πράγματα, όμως, δεν είναι καθόλου έτσι.
Όποιο ποιοτικό δείκτη και αν κοιτάξουμε, η βαθμολογία παραμένει σταθερά κάτω από τη βάση.
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς:
- Προβλεπτικότητα;
- Οργάνωση;
- Συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων;
- Κατανομή στην επικράτεια;
- Εκπαίδευση;
- Διαφάνεια;
- Ενημέρωση και συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες;
Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις από κάτω ένα μικρό ή ένα μεγαλύτερο πρόβλημα.
Για να μην σας κουράσω, θα αναφερθώ συνοπτικά σε όσα ζήσαμε και ζούμε με το προσφυγικό στη γειτονιά μας, τη Βόρεια Ελλάδα.
ΞΕΚΙΝΑΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΔΟΜΕΝΗ:
- Ο 3μηνος αποκλεισμός της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ειδομένη στα τέλη του 2015 και την άνοιξη του 2016, κόστισε συνολικά πάνω από 6 εκατομμύρια ευρώ στις επιχειρήσεις της Βορείου Ελλάδος για παραγγελίες που
είτε καθυστέρησαν
είτε ακυρώθηκαν
είτε χρειάστηκε επαναδρομολόγηση βαγονιών από τη γραμμή της Βουλγαρίας.
- Άλλα 2,5 εκατομμύρια ευρώ κόστισε ο αποκλεισμός αυτός στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ η οποία έχασε μαζί με την αξιοπιστία της και σημαντικούς πελάτες, φτάνοντας τελικά να πουληθεί για μόλις 45 εκατομμύρια ευρώ στους Ιταλικούς Σιδηροδρόμους.
- Και βέβαια, όταν τελικά έφτασε η ώρα της εκκένωσης, όλοι περιμέναμε ότι αυτή θα συνοδευόταν από ένα στοιχειώδες πλάνο για τη φιλοξενία των προσφύγων σε δομές που θα εξασφάλιζαν κατ’ ελάχιστο αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
Αντί γι’ αυτό, είχαμε
- την απίστευτη εξαγγελία του κ. Κυρίτση για φιλοξενία προσφύγων σε εγκαταλελειμμένα βιομηχανικά κτήρια της ΒΙΠΕ Σίνδου
και
- χώρους φιλοξενίας όπως το πρώην Βυρσοδεψείο Καραμανλή, όπου οι άνθρωποι αυτοί έπρεπε να ζήσουν καλοκαιριάτικα στα 100 μέτρα από το ποτάμι.
ΘΕΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
- Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν. Η Κυβέρνηση χωρίς την παραμικρή αιτιολόγηση, απορρίπτει συλλήβδην την ομόφωνη απόφαση των Δημάρχων της Κεντρικής Μακεδονίας οι οποίοι πρότειναν συγκεκριμένους χώρους για την φιλοξενία των προσφύγων.
Σε ερώτηση που καταθέτω στη Βουλή ζητώντας να μάθω με ποια κριτήρια γίνεται η επιλογή των χώρων που θα φιλοξενήσουν πρόσφυγες, ο κύριος Μουζάλας παραδέχεται ότι δεν υπάρχουν τέτοια κριτήρια παρά μόνο «οι ανάγκες για άμεση δημιουργία αξιοπρεπών χώρων προσωρινής φιλοξενίας των προσφύγων που επείγουν».
ΘΕΜΑ ΤΡΙΤΟ: ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
Λίγες μέρες μετά τη μνημειώδη απάντηση του κ. Μουζάλα, έρχεται και το κερασάκι στην τούρτα, όταν οι Δήμοι δημοσιοποιούν τα στοιχεία κατανομής των προσφύγων.
Από τους 53.000 πρόσφυγες που βρίσκονταν στην Ελλάδα τον Μάιο του 2016, οι 25.000 φιλοξενούνταν στην Κεντρική Μακεδονία.
Με άλλα λόγια, ο μισός προσφυγικός πληθυσμός στριμώχτηκε σε μια Περιφέρεια της χώρας, με τον Βαλκανικό διάδρομο κλειστό.
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Ότι να’ ναι, όπου να’ ναι, όπως να’ ναι.
- Κάμερες και τυμπανοκρουσίες από τη μια όταν έρχεται επίσκεψη ο Πάπας για να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο
και
- Απειλές σε δημοσιογράφους από την άλλη ότι θα τους πυροβολήσει ο στρατός αν πλησιάσουν δομές φιλοξενίας, όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο κ. Τσίμας με αφορμή άδεια που είχε ζητήσει από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής για να επισκεφτεί τον καταυλισμό στην Πέτρα Ολύμπου.
Αυτά στο εσωτερικό μέτωπο.
Πάμε τώρα να δούμε τη μεγάλη εικόνα.
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με τεράστια ταχύτητα. Τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών προκαλούν δέος.
Αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο:
- Περισσότεροι από 65 εκατομμύρια άνθρωποι είναι βίαια εκτοπισμένοι,
- 3 εκατομμύρια άνθρωποι είναι πρόσφυγες, εκ των οποίων τα μισά είναι παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία της ΜΚΟ «Save the Children»
- 10 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πατρίδα,
- 4,8 εκατομμύρια Σύριοι εγκατέλειψαν τη χώρα τους εδώ και 5 χρόνια που μαίνεται ο εμφύλιος,
- 4 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει το Ιράκ.
Για να μην αναφερθώ στους ανθρώπους που παρότι έχουν σπίτι και πατρίδα, υποφέρουν από την πείνα, την φτώχεια και την εξαθλίωση.
Δυστυχώς, η απάντηση που δίνει μέχρι σήμερα στο προσφυγικό ο λεγόμενος «Δυτικός Κόσμος» είναι αδύναμη, αναποτελεσματική και σίγουρα ανεπαρκής.
Τα στοιχεία της OXFAM INTERNATIONAL δείχνουν ότι τα 6 πλουσιότερα κράτη του κόσμου υποδέχονται λιγότερο από το 9% των παγκόσμιων προσφύγων, την ώρα που ο Λίβανος φιλοξενεί μόνος του 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες σε μια γεωγραφική έκταση λίγο μεγαλύτερη από αυτή της Κύπρου.
Ακόμα, όμως, και στο εσωτερικό της Ευρώπης το φαινόμενο της ανισοκατανομής είναι έντονο.
Θα θυμίσω μόνο ότι Αυστρία και Ουγγαρία δεν έχουν αναλάβει καμία δέσμευση για την γρήγορη μετεγκατάσταση όσων ζητούν διεθνή προστασία, ενώ η Πολωνία συνεχίζει να εφαρμόζει μια de facto αναστολή της διαδικασίας μετεγκατάστασης.
Και βέβαια, το κερασάκι στην τούρτα είναι η ρητορική που αναπτύσσεται εναντίον των προσφύγων από ακραία συντηρητικές και λαϊκιστικές πολιτικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο.
Θυμηθείτε τι λέει ο ΤΡΑΜΠ στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Λεπέν στη Γαλλία, οι υποστηρικτές του BREXIT στη Μεγάλη Βρετανία.
Τα δεδομένα λοιπόν είναι δύο:
- Το προσφυγικό πρόβλημα δεν γνωρίζει σύνορα
- Οι απαντήσεις για την αντιμετώπισή του μπορούν να δοθούν μόνο από γνήσια προοδευτικές κυβερνήσεις.
Σε αυτή την κατεύθυνση η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει θέσει 4 μεγάλους στόχους:
- τη βιωσιμότητα των συστημάτων υποδοχής και ένταξης
- την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών – μελών
- την διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής
- την καταπολέμηση φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Πιο συγκεκριμένα, χρειάζεται:
- Αναγνώριση του ρόλου των χωρών εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και υποστήριξη των υπηρεσιών πρώτης υποδοχής από τον ενωσιακό προϋπολογισμό.
- Αναθεώρηση του Κανονισμού «Δουβλίνο» στην κατεύθυνση του δίκαιου και υποχρεωτικού επιμερισμού των βαρών μεταξύ των κρατών – μελών και επέκταση των συστημάτων επανεγκατάστασης προσφύγων εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης
- Ανάπτυξη Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου που να υποβοηθείται από γενναία και οριζόντια στήριξη του Κοινωνικού Κράτους στα κράτη – μέλη.
- Επένδυση στην ανάπτυξη γλωσσικών και κοινωνικών δεξιοτήτων των προσφύγων, στην καταγραφή και αξιοποίηση των προσόντων τους καθώς και στις δράσεις επαγγελματικής κατάρτισης.
- Διασφάλιση της ομαλής ένταξης των παιδιών των προσφύγων στην σχολική ζωή.
Για να τα πετύχουμε αυτά οι δυνάμεις μας δεν αρκούν.
Όχι μόνο στο προσφυγικό.
Σε όλους τους τομείς πολιτικής.
Κάθε μέρα που περνά γίνεται ακόμα πιο έντονη η ανάγκη για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και στη χώρα μας και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Και όπως πολύ καλά γνωρίζετε, μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν.
Γι’ αυτό ζητάμε – και από εσάς – και από όλους τους προοδευτικούς πολίτες της χώρας, να στηρίξετε έμπρακτα το εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Να βάλουμε όλοι μαζί πλάτη για να σταματήσουμε αυτό τον κατήφορο.
Για να σταματήσουν οι κοκορομαχίες που βλάπτουν τη χώρα και να επιβάλουμε την ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ και την ΕΘΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ που έχει ανάγκη ο τόπος για να τελειώνουμε μια και καλή με την κρίση και τα μνημόνια.
Σας ευχαριστώ.