Εισήγηση Γ. Αρβανιτίδη στην Επιτροπή Οικονομικών κατά τη συζήτηση του Σχεδίου Νόμου: “Κύρωση της Πολυμερούς Συμφωνίας Αρμοδίων Αρχών για την Ανταλλαγή Εκθέσεων ανά Χώρα και Διατάξεις Εφαρμογής”
Συζητάμε σήμερα το σχέδιο νόμου της Κύρωσης της Πολυμερούς Συμφωνίας Αρμόδιων Αρχών για την Ανταλλαγή Εκθέσεων ανά Χώρα και διατάξεις εφαρμογής και, βέβαια, πραγματικά ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό να μας πληροφορήσει ο κύριος συνάδελφος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης την τεράστια μάχη που έδωσαν οι κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή κατά των πολυεθνικών.
Ήταν εντυπωσιακό ως παρατήρηση και, όπως πάντα, δεν πρόλαβαν να τελειώσουν τα πράγματα, που θα τα τελείωναν με τις περήφανες νομοθετικές πρωτοβουλίες που κατέληξαν στα ελλείμματα των 35 δις € και στα μνημόνια στη χώρα.
Αλλά να σημειώσουμε ότι αυτή η προσπάθεια, η αντιμετώπιση των πολυεθνικών και των ζητημάτων φορολογίας μακάρι να ήταν ζήτημα νομοθετικής πρωτοβουλίας μιας χώρας. Σαφώς και η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι ζήτημα συνεργασιών μεταξύ χωρών.
Σήμερα βάζουμε, λοιπόν, ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής από Ομίλους Πολυεθνικών, μια δουλειά που κάναμε και τον περασμένο Ιούνιο όταν ενσωματώσαμε την οδηγία 2015/2376 για την ανταλλαγή πληροφοριών στον τομέα της φορολογίας.
Με την ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου, η Ελληνική Βουλή κυρώνει μια σημαντική συμφωνία, μια συμφωνία που βάζει κανόνες για την τεκμηρίωση των ενδοομιλικών συναλλαγών από τις Πολυεθνικές.
Οι χώρες μέλη του ΟΟΣΑ που συμμετέχουμε σε αυτή την προσπάθεια, στην πραγματικότητα δημιουργούμε ένα ενιαίο διακρατικό πλαίσιο ελέγχου, ένα σύστημα μέσα στο όποιο θα είναι πιο εύκολο να εντοπίσουμε το χρήμα που δεν φορολογείται όπως θα έπρεπε.
Ειδικά για τη χώρα μας – μια χώρα που οι πολίτες της πληρώνουν υψηλούς φόρους χωρίς ανταποδοτικότητα – το κυνήγι του χρήματος που ορισμένοι προσπαθούν να κρύψουν σε ασφαλή καταφύγια είναι απόλυτη προτεραιότητα.
Υπ’ αυτή την έννοια η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα στηρίξει το παρόν νομοσχέδιο – όπως και κάθε άλλη προσπάθεια για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής – στην οποία δυστυχώς η Κυβέρνηση μέχρι σήμερα παίρνει πολύ χαμηλό βαθμό.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η βασική αρχή της συμφωνίας είναι μία: Ο πλούτος πρέπει να φορολογείται εκεί που παράγεται.
Τόσο απλά, αλλά και τόσο δύσκολα…
Γνωρίζετε όλοι πολύ καλά, ότι στην οικονομία της παγκοσμιοποίησης, το χρήμα κινείται – εντός και εκτός συνόρων – με ταχύτητα πολύ μεγαλύτερη από αυτή του ελέγχου.
Για το λόγο αυτό, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε συνοχή στους εθνικούς κανόνες που αφορούν διασυνοριακές οικονομικές δραστηριότητες, ώστε οι ελεγκτικές αρχές κάθε χώρας να «μιλούν την ίδια γλώσσα».
Στην κατεύθυνση αυτή, η παρούσα συμφωνία δημιουργεί μια τυποποίηση τριών επιπέδων.
Συγκεκριμένα, κάθε Όμιλος Πολυεθνικών Επιχειρήσεων που δραστηριοποιείται στη χώρα μας με ετήσια συνολικά ενοποιημένα έσοδα από 750 εκατ. € και πάνω, είναι υποχρεωμένος από τη χρήση του 2016 και μετά να καταθέτει:
- Τον Βασικό Φάκελο Τεκμηρίωσης, στον οποίο περιλαμβάνεται η Παγκόσμια Επιχειρηματική του Δραστηριότητα και οι Πολιτικές Ενδοομιλικών Συναλλαγών που εφαρμόζει.
- Τον Ελληνικό Φάκελο, με την Τεκμηρίωση των Ενδοομιλικών Συναλλαγών που διενεργούνται στη χώρα μας.
- Την Ειδική Έκθεση για την Ελλάδα, στην οποία θα περιλαμβάνονται: έσοδα, κέρδη προ φόρων, συσσωρευμένα κέρδη, φόρος εισοδήματος, μετοχικό κεφάλαιο, αριθμός εργαζομένων καθώς και τα υλικά περιουσιακά του στοιχεία.
Με το υλικό αυτό στα χέρια τους, οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές κάθε χώρας θα μπορούν να συντονίζουν τη δράση τους, χωρίς να «χάνονται στην μετάφραση», χωρίς να χάνουν πολύτιμο χρόνο.
Κυρία Υπουργέ,
Θέλω πριν κλείσω να θέσω ορισμένα πρακτικά ερωτήματα.
Το πρώτο ερώτημα έχει να κάνει με τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να μπει ο μηχανισμός αυτός σε εφαρμογή.
Σύμφωνα με το κείμενο της συμφωνίας, για να λειτουργήσει ο μηχανισμός, πρέπει να είμαστε έτοιμοι σε τεχνικό και νομοθετικό επίπεδο:
- Πρώτον, για να διασφαλίζεται η εμπιστευτικότητα των πληροφοριών που θα διακινούνται στα πλαίσια του ελέγχου και
- Δεύτερον, για να γίνεται με την απαραίτητη ταχύτητα και αξιοπιστία ο έλεγχος.
Βλέπω, όμως, ότι στην Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου το κόστος για τον εξοπλισμό πληροφορικής είναι μόλις 1.000€ το χρόνο για συντήρηση.
Αυτό σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι;
Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με την παράγραφο 1 του άρθρου 6 της συμφωνίας, σχετικά με τις διαβουλεύσεις.
Διαβάζω επιγραμματικά για να το ακούσουν και οι συνάδελφοι.
«Αν διόρθωση του φορολογητέου εισοδήματος μιας Συνιστώσας Οντότητας … καταλήξει σε ανεπιθύμητα οικονομικά αποτελέσματα … οι Αρμόδιες Αρχές των Δικαιοδοσιών … διαβουλεύονται για την επίλυση της υπόθεσης».
Μπορείτε να μας πείτε κα Υπουργέ τι σημαίνει η φράση «ανεπιθύμητα οικονομικά αποτελέσματα»;
Στους ορισμούς, απ’ ότι είδα δεν υπάρχει κάποια εξήγηση.
Ποιος αποφασίζει, λοιπόν, ποια οικονομικά αποτελέσματα είναι επιθυμητά και ποια δεν είναι;
Νομίζω ότι είναι ένα σημείο που χρειάζεται προσοχή, κυρίως για να καταλάβουμε τι εννοεί η συγκεκριμένη διάταξη.
Κλείνω με μια ερώτηση που σας είχα κάνει και τον περασμένο Ιούνιο όταν ψηφίζαμε την οδηγία για την ανταλλαγή πληροφοριών.
Υπάρχει εκτίμηση από το Υπουργείο Οικονομικών και τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων:
- για τα ποσά που χάνει κάθε χρόνο το ελληνικό δημόσιο από φοροδιαφυγή των πολυεθνικών και
- για τα ποσά που μπορούμε σε πρώτη φάση να αντλήσουμε με την εφαρμογή της παρούσας συμφωνίας;
Το λέω αυτό για να ξέρουμε που βρίσκεται ο πήχης και ποιες πρέπει να είναι οι προσδοκίες μας.
Αν πάμε να ψηφίσουμε κάτι χωρίς να έχουμε έναν πρακτικό στόχο στα έσοδα, τότε για άλλη μια φορά θα πάμε στην πρακτική του «βλέποντας και κάνοντας», μια πρακτική η οποία σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.