Στην Ολομέλεια της Βουλής για το Νομοσχέδιο επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια από το Ιόνιο έως το ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου τοποθετήθηκε ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του Κινήματος Αλλαγής Γιώργος Αρβανιτίδης.
Στην ομιλία του ο κ. Αρβανιτίδης σημείωσε την κρισιμότητα του 2021 για την εξέλιξη των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας και την ανάγκη να υπάρξει μια ενιαία εθνική στρατηγική τόσο στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών όσο και στο μέτωπο του Κυπριακού. Μια ενιαία εθνική στρατηγική που θα διασφαλίζει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε Ιόνιο, Αιγαίο και σε ολόκληρη την Νοτιανατολική Μεσόγειο, ανέφερε ο βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής τονίζοντας χαρακτηριστικά:
«Η Ελλάδα αποφασίζει σήμερα να ασκήσει τα δικαιώματα που της δίνει το δίκαιο της θάλασσας και η σύμβαση του Μοντέγκο Μπέυ, για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια, γιατί ΤΩΡΑ και με ΑΥΤΟΝ τον τρόπο το κρίνει ως εθνικά ωφέλιμο. Αυτό πρέπει να είναι το σαφές μήνυμα προς όλες τις πλευρές, χωρίς περαιτέρω τυμπανοκρουσίες.
Και με αυτό το σκεπτικό η παράταξη μας υπερψηφίζει την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου. Θεωρούμε αυτήν την σημαντική κίνηση, ως το πρώτο βήμα μιας συνολικότερης πορείας για την πλήρη άσκηση αυτού του δικαιώματός μας, παντού στην ελληνική επικράτεια. Στην Κρήτη, στα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα, στο Αιγαίο και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, χωρίς άλλωστε να εμποδίζεται η διεθνής ναυσιπλοΐα».
Ακολουθούν τα βασικότερα σημεία της ομιλίας του κ. Αρβανιτίδη:
- Η ενιαία εθνική στρατηγική θα πρέπει να διασφαλίζει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες (Αιγιαλίτιδα ζώνη, Υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ) και για τα κάθε είδους τεχνικά και οικονομικά οφέλη, τωρινά ή μελλοντικά, που μπορούν να προκύψουν για την Ελλάδα. Όχι μόνο τα δικαιώματα εξορύξεων, αλλά και τα δικαιώματα:
- για διέλευση υποβρύχιων καλωδίων και αγωγών,
- τα δικαιώματα αξιοποίησης ΑΠΕ από πλωτά αιολικά,
- τα δικαιώματα επέκτασης προστασίας των θαλάσσιων πάρκων και των περιοχών Natura,
- τα δικαιώματα αλιείας κλπ.
- Χρειάζονται επίσης και ξεκάθαρα μηνύματα, χωρίς διγλωσσία και περιθώριο παρερμηνειών από την πλευρά της Τουρκίας ή των συμμάχων μας, για το ποιες είναι οι ελληνικές κόκκινες γραμμές. Διότι η τμηματική συμφωνία με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ και η τμηματική επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια μόνο στο Ιόνιο, μέχρι το Ταίναρο, ΔΕΝ θα πρέπει να εκληφθούν ως μηνύματα…. τμηματικής άσκησης δικαιωμάτων ή τμηματικής κυριαρχίας υπό την απειλή του παράνομου Τουρκικού Casus Belli.
- Σε σχέση με το άρθρο 4 και την απόφαση της χώρας μας να επιτρέψει σε αλιευτικά σκάφη χωρών της Ε.Ε. να ψαρεύουν εντός των χωρικών μας υδάτων, που πλέον γίνονται 12 ναυτικά μίλια θα πρέπει να διασφαλιστούν τα δικαιώματα τόσο των Ελλήνων ψαράδων, όσο και για να μην ανοίξουμε «κερκόπορτες» για δικαιώματα άλλων γειτονικών χωρών βάζοντας συγκεκριμένους όρους, προϋποθέσεις και κανόνες που θα τηρούνται από όλους τους ευρωπαϊκούς αλιευτικούς στόλους. Κάτι που ΔΕΝ θα μπορεί να ζητά το ίδιο, αύριο μεθαύριο η Τουρκία με την όποια αντίστοιχη ή αναλογική εφαρμογή.
- Για την επικείμενη επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών Ελλάδας – Τουρκίας, θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι.
- Θα πρέπει όμως πάντοτε να έχουμε κατά νου ότι ΚΑΙ η Τουρκία επικαλείται το διεθνές δίκαιο σε κάθε της ενέργεια. Ή τουλάχιστον επιδιώκει κάθε της πράξη να έχει μια νομιμοφανή κάλυψη και εκμεταλλεύεται νομικά «κενά» ή πολιτικά «κενά» που εμφανίζονται είτε στην χώρα μας, είτε διεθνώς. Αυτό έκανε με την επέμβαση στην Κύπρο. Αυτό έκανε με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Αυτό έκανε και με την υπογραφή του ανυπόστατου Τουρκολυβικού Μνημονίου. Αυτό θα ξανακάνει σε οποιαδήποτε ευκαιρία της δοθεί, για να φανεί αυτή ως ο …«καλός και έντιμος παίχτης».
- Άρα, πέρα από το να επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο και το γεγονός ότι ασκούμε τα δικαιώματά μας που απορρέουν από αυτό, θα πρέπει να αποφύγουμε την «αυτοπαγίδευση» σε ατέρμονες συζητήσεις με την Τουρκία.
- Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο πιθανό σενάριο ναυαγίου των νέων συνομιλιών, για το ποιος θα αναλάβει την ευθύνη του αδιεξόδου και η Ελλάδα να «διαβάζει» καλύτερα τα νέα δεδομένα της εποχής και της συγκυρίας.
- Τέλος, είναι σημαντικό η Ελλάδα να θέσει στο ευρωπαϊκό πλαίσιο (όργανα και θεσμούς ειδικούς για την πυρηνική ενέργεια) το ζήτημα της κατασκευής πυρηνικού σταθμού της Τουρκίας.